ناگفته های یک دلقک

گاهی وقتا از درون داغونی حالا به هر دلیلی

احساس میکنی که دیگه از زندگی کردن سیر شدی

دیگه نمی خوای به زندگیت ادامه بدی

میگی واسه من مرگ بهتر از این مدلی زندگی کردنه روزی هزار بار آرزوی مرگ میکنی

پیش خدا ناله و زاری میکنی که راحتت کنه اما یه لحظه فکر کردی بعد رفتنت چی میشه؟؟؟

چی در انتطارته؟؟؟

یه لحظه خودتو بزار توی اون لحظه نمی ترسی؟؟؟
یه شبایی بود که خوابِ مرگ می دیدم البته این مربوط میشه به یک سال پیش ....
توی خواب احساس می کردم روحم داره از بدنم جدا میشه و بعد سقوط می کردم مثل سقوط توی یه چاه عمیق با تموم وجودم باور داشتم که دارم می میرم اون لحظه فقط یه ترس توی وجودم بود ترس از اینکه ممکنه سقوط کنم وسط شعله های آتیش 

می دونستم راهی واسه برگشت ندارم فرصتی برای جبران ندارم می دونستم دیگه واسه طلب بخشش کردن خیلی دیره ...

واسه بخشیده شدن خیلی دیره ...

ولی بازم توی اون لحظه میخواستم که بخشیده بشم ...

توبه می کردم ، با عجز و ناله از خدا میخواستم که بگذره از خطاهام...
شب های دیگه این خواب تکرار میشد حتی بعضی شبا چند بار این خوابِ تکراری و ترسناکو می دیدم دیگه اینقدر این خوابو هر شب به کرات می دیدم که حتی توی خواب متوجه میشدم که دارم دوباره همون خوابو می بینم ولی هرچی تلاش میکردم نمی تونستم از خواب بیدارشم....
شاید این ترس و وحشت یک صدم یا شاید یک هزارام از اون ترس و وحشتی که موقع مرگ به آدم دست میده نباشه ولی واسه من که هر شب می دونستم ممکنه دوباره این کابوس بیاد سراغم و انتظارشو میکشیدم درست به اندازه ی اولین باری که این خوابو دیدم ترسناک بود حالا تویی که میگی مرگ واسم مثل بهشته!!!!

تویی که روزی صدهزار بار آرزوی مرگ میکنی!!! حتی اگه اعتقادی هم به آخرت نداری یه لحظه تصور کن مرگ کنارته یه قدمیته بغلت کرده بازم میخوای بری؟؟؟؟

نمی ترسی از سقوط؟؟؟

نمی ترسی شاید همه چیز اونجوری نباشه که تو تصور میکردی؟؟؟
فقط به اون لحظه فکر کن همین ....