ناگفته های یک دلقک

این روزا یکی از دلخوشی هام شده عروسی صمیمی ترین دوستم که سه ماه دیگست اونقدر واسه عروسیش ذوق و شوق دارم که حتی جلو جلو لباس خریدم :دی
البته کمی هم استرس دارم چون توی عروسیش باید حتما یه تکونی به خودم بدم وگرنه ناراحت میشه :دی
قطعا اون روز یه فاجعه ی بزرگ رخ میده و امیدوارم مهمونا زیادی روم زوم نکنن وگرنه صدرصد از خنده روده بُر میشن :))))
خب چیکار کنم توی این زمینه بی استعدادم خخخ...
دیشب داشتیم باهم حرف میزدیم یهویی گفت دوس ندارم ارشد شهرِ مشهد قبول بشی
پرسیدم چرا؟؟؟؟
گفت نمیخوام دوباره از هم دور بشیم اگه مشهد قبول بشی با خانوادت میری مشهد ....من اینجا (شهرِ محل زندگیمون) فقط تو رو دارم....
منم گفتم نترس من تا آخر عمر بیخ ریشت هستم ولت نمی کنم  :D
واقعا چهارسال دوری از صمیمی ترین دوستم خیلی سخت بود دانشگاه ما رو از هم جدا کرد...  دوستم رفت یه شهر دیگه ... دیگه نمی خوام از هم دور بشیم امیدوارم ارشد هر دومون توی یه شهر قبول بشیم یا اینکه یه شهر نزدیک قبول بشیم که در رفت و آمد باشیم...
یکی دیگه از دلخوشی های این روزام جشن فارغ التحصیلیمه که چند روز دیگست حتما فردا راجبش می نویسم....

 

+ پرانتزنوشت:
1- دقت کردین یوقتایی ماشینو کنارِ خیابون پارک میکنی بعدش که میای سراغ ماشین با دیدنِ ماشین های جلو و عقبِ ماشینت نفست میگیره یعنی دقیقا به فاصله ی میلی متری از ماشینت پارک کردن :|

 واسه همین من ماشینو با یکسری محاسبات دقیق جایی پارک می کنم که یا ماشینی نتونه عقبِ ماشینم پارک کنه و یا نتونه جلوی ماشینم پارک کنه :دی
2- ضدحال یعنی جمعه کلاسِ فوق سیستم عامل داشته باشی ...

3- عکسِ پست تزئینی است :)((