امروز با چنتا از دوستام ناهار رفتیم بیرون ، من کلا آدمی هستم که کم غذا میخورم و به ندرت پیش میاد که بتونم غذامو کامل بخورم ، خلاصه ظرف یک بار مصرف گرفتیم تا غذای باقی مونده رو با خودمون ببریم موقعی که میخواستیم از رستوران خارج بشیم دم در رستوران چشم های بچگانه ی گرسنه ای رو می دیدی که انگار میخواستن با نگاه کردن به غذا خوردن دیگران سیر بشن بیاید حواسمون به این چشم ها باشه وقتی میریم رستوران ، ما می تونیم غذامونو با اونا شریک بشیم.
خدایا شکرت.
از زمانی که به کارفرمامون گفتم که سال جدید دیگه نمیام شرکت چند هفته ای میگذره ، تا اینکه ایشون امروز منو به دفترشون احضار کردن تا راجب موضوعی صحبت کنیم موضوع بحثشون هم رفتن من از شرکت بود میگفت وقتی شنیدم شما سال جدید دیگه نمیاید شرکت شوکه شدم من برای سال جدید برنامه افزایش حقوق داشتم و میخواستم حقوق شما در ازای ۴ روز در هفته به دو میلیون برسونم و بیمه اتونم پرداخت کنم خلاصه که میخواست مخ منو بزنه بمونم D: و چه هندونه هایی که زیر بغل من گذاشته نشد مثلا میگفت شما خلاقیت دارید شما نیروی حرفه ای ما هستید و از این حرفا :// اینکه خلاقیت دارم رو زیاد قبول ندارم ولی من عاشق کشف چیزهای جدید و استفادشون توی پروژه ها هستم چیزی که شاید بچه ها زیاد توی پروژه ها بهش اهمیت نمیدن.
یعنی حالا که نیروشون میخواد بره باید حرف از اضافه حقوق بزنن :/
منم خیلی محکم گفتم نه نمیام ، بعدش گفت که حداقل توی یک هفته چند ساعت بیا برای آموزش نیروهای جدید ورفع اشکال و اون چیزایی که یاد گرفتی رو به بچه ها انتقال بده ، این پیشنهادو قبول کردم تا در ازای پرداخت بیمه ام توسط ایشون ، یک روز در هفته چند ساعتی برم شرکت برای رفع اشکال و آموزش و هم بتونم بچه ها رو ببینم ، و قرار شد اگر نیرو جدید گرفتند من برای اموزششون کلاس بزارم و هزینه تدریس رو بگیرم چون میخوام کم کم تدریس حضوری رو هم تجربه کنم ، البته هنوز مکان اموزشی ایشون ساخته نشده و بعید میدونم که حالا حالا ها ساخته بشه.
اعتماد ... کاش شرایط طوری بود که راحت می تونستیم به هم اعتماد کنیم
کاش می شد یه سری کارها رو مخفیانه انجام داد ...
یهو دلم خواست راجب کارم بنویسم اینکه از کجا شروع کردم و کلا چی شد تا به امروز :)
من وقتی در استانه فارغ التحصیل شدن بودم با دوستم توی یه شرکت که البته بعدا فهمیدم که اصلا اون موقع شرکت نبود و ثبت نشده بود مشغول به کار شدم ... این اقایی که در حال حاضر هم کارفرمای ما هست توی دانشگاه اگهی استخدام زده بود و دوستم این اگهی رو دیده بود ، حقیقتش من اون زمان اصلا توی فکر کار نبودم تصورم این بود که باید بعد گرفتن مدرک توی آزمون های استخدامی مختلف شرکت کنم تا یه جایی استخدام و مشغول به کار بشم اما دوستم خیلی دنبال کار بود و هر جایی که برای مصاحبه میرفت منم باهاش می رفتم تا تنها نباشه تا اینکه بعد از مصاحبه ای که با کارفرمامون داشتیم توی مرکز رشد مشغول به کار شدیم یک اتاق در اختیارمون قرار داد با دوتا سیستم ، هنوز یادم نمیره با چه ذوقی اون اتاقو تمیز و روبه راه کردیم و چه حس خوبی داشتیم از اینکه هنوز درسمون تموم نشده مشغول به کار شدیم .
ما با حداقل حقوق شروع کردیم قطعا کمتر کسی برای حقوق ۲۰۰ هزار تومن حاضره که جایی مشغول به کار بشه اما اون زمان فقط کسب تجربه و رزومه برامون مهم بود و حتی همین پول کم هم برامون خیلی زیاد به نظر میومد ، بالاخره باید از یه جایی شروع میکردیم و نمیشد از همون ابتدا توقع حقوق و مزایای بالا داشت و به نظرم شاید مهم ترین دلیل بیکاری جوونای تحصیل کرده ی امروز همین سطح توقعات بالا باشه و اینکه حاضر نیستن از کم شروع کنند ... خلاصه کارمونو شروع کردیم بهمون یک دوره آموزشی درب و داغون داده شد و قرار شد توی ۳ روز ویدیوها رو ببینیم بعد از گذشت سه روز دوباره رفتیم پیش کارفرما ، بهمون یک پروژه داد و گفت توی یک هفته باید انجامش بدید و ادعا میکرد که نوشتن این پروژه کار یک روزشه که البته بعدا فهمیدم که ایشون در زمینه طراحی سایت با Mvc اصلا تسلط نداشت و حسابی چاخان کرده بود :/
ادامه دارد...
امشب با دوستام رفتیم بیرون بماند که چقدر سر این که کافه بریم یا نه بحث کردیم ولی آخرش رفتیم کافه ... از سال قبل که مسابقه ذهن زیبای من ، برنده شدم قرار بود دوستامو دعوت کنم که بعد یک سال که مرتبا کنسل شد قرعه به نام امروز افتاد که بریم بیرون ... محیط کافه کلا مناسب ما نبود و تفاوت ما با افرادی که اونجا رفت و آمد میکردن به وضوح مشخص بود و کلی دود سیگار و قلیون رفت توی حلقمون D: ... قرار شد هممون یک خصوصیت اخلاقی خیلی خوب و خیلی بدمون رو بگیم خیلی جالب بود که خصوصیت خوبمون از یه ابعاد دیگه میتونست بد هم باشه و برعکس خصوصیت بدمون هم از یک ابعادی می تونست خوب باشه
به نظر خودم خصوصیت خیلی خوبم دلسوز بودنم هست البته این دلسوزی بیش از حد میتونه باعث بشه که دیگران سواستفاده کنند یا فکر کنن که تو داری توی زندگیشون دخالت میکنی
و خصوصیت خیلی بدم اینه که خیلی می ریزم توی خودم ... وقتی از کسی دلخورم وقتی حالم بده وقتی اعصاب ندارم بروز نمی دم و می ریزم توی خودم البته بچه ها میگن تو خیلی بهتر شدی و یه تغییر ۳۶۰ درجه داشتی و جدیدا واکنش نشون میدی و حرفتو میزنی ؛ البته بچه ها منظورشون رفتارم با کارفرمامون هست چون از بعد عید خیلی تغییر کردم و نسبت به حرفا و کارای کارفرمامون واکنش نشون میدادم و حتی ناراحتی خودمو بروز میدادم چون احساس کردم که با زرنگ بازی داره سو استفاده میکن اونم از منی که واقعا دلسوز شرکت بودم بنابراین جلوش واستادم . ولی هنوز در برخورد با دوستام اگر دلخور میشم نمی تونم بروز بدم و اونا هیچوقت متوجه ناراحتی من نمیشن و باید روی خودم کار کنم D: خصوصیات بد هم زیاد دارم ولی خب این بدترینش بود چون واقعا خودمو با این رفتارم اذیت میکنم.