ناگفته های یک دلقک

همیشه اونطوری زندگی کن که دوست داری نترس از قضاوت ها ....

تو شاهی و من سرباز ، در راحتی و رنجیم          

ما هر دو پس از بازی در جعبه ی شطرنجیم

تورج بخشایشی

امروز یکی از دوستان دوران راهنمایی و دبیرستان این عکسو توی صفحه اینستاگرمش گذاشته بود و همه ی دوستان رو تگ کرده بود ...

این عکس، برگه ی رتبه بندی مدرسمونه ...

نفر سی و پنج با معدل 19.68 منم :)

یادش بخیر چقدر درس خون بودم چه رقابت تنگاتنگی هم داشتم ...

اما الان که دانشجوام تا همین ترم گذشته یکی از دغدغه هام این بود که معدلم به 15 برسه :|

خداروشکر ترم قبل از مرز 15 گذشت و من به خودم افتخار می کنم :)))

این بهار مال من و مال تو نیست
سال نو سال من و سال تو نیست
این بهار ادامه ی زندگیه
ریشه و خاطره و بچگیه
این بهار مال مادربزرگیه
که در خونه شو هیشکی در نزد
همه روزاشو تو تنهایی شمرد
یه نفر حتی یه روزم سر نزد
این بهار مال همون کودکیه
که لباسش از خودش بزرگتره
همه سال کار میکنه تا شب عید
از پدر یه آبرویی بخره
نوبهارشون مبارک
فصل سبزشون مبارک
کوه سنگین نداشتن
روی دوششون مبارک
بی خیالیمون مبارک
ماه و سالمون مبارک
سفر دورو دارازه به شمالمون مبارک
این بهار مال من و مال تو نیست
سال نو سال من و سال تو نیست
این بهار ادامه ی زندگیه
ریشه و خاطره و بچگیه
این بهار مال هموناییه که
نمی خوان سفره ی هفت سین بچینن
تا مبادا وقتی سفره چیده شد
جای هرکی رفته خالی ببینن
این بهار مال هموناییه که
سوز سرما  رو تحمل میکنن
سر چهارراه پشت یک چراغ سرخ
وطن و ایران و غرق هزار گل میکنن
نوبهارشون مبارک
فصل سبزشون مبارک
کوه سنگین نداشتن
روی دوششون مبارک
بی خیالیمون مبارک
ماه و سالمون مبارک
سفر دور و درازه به شمالمون مبارک
این بهار مال من و مال تو نیست
سال نو سال من و سال تو نیست
این فقط ادامه ی زندگیه
ریشه و خاطره و بچگیه

کاش میشد یه ساعتی داشت مثل ساعت برنارد ...

گاهی وقتا لازمه زمانو متوقف کرد و جلوی یکسری از اتفاقاتو گرفت ...

گاهی وقتا لازمه تو یه لحظه هایی از زندگی زمان و متوقف کرد تا نگذره ...

گاهی وقتا دلت میخواد تو یه برهه ی زمانی بمونی واسه همیشه ...

گاهی وقتا حسودیم میشه به شخصیت برنارد به خاطر داشتن یه همچین ساعتی ...

چقد مرور برنامه های کودک دوران بچگی لذت بخشه :)

نوشته شده در تاریخ 1394/9/20

+ پرانتزنوشت

1- {گلچین شده از وبلاگ قدیمی}

2- {پست های مورد علاقمو انتقال دادم و وبلاگ قدیمی به زودی منحدم خواهد شد :) }

ورق زدن یه دفتر فانتزی با جلد آبی منو میبره به 15 سال قبل ...

یه چهره مهربون ، روپوش های آبی نفتی ، یه عینک با قالب آبی

یه کلاس با یه بخاری نفتی بزرگ و درب و پنجره های آبی آسمانی ، نیکمت های چوبی با چنتا صندلی تک نفره ، جشن الفبا

یه مینی بوس قرمز ، دیکته ی خدافظی و کلی تصویر مبهم دیگه میاد جلوی چشام ...

من ورق می زنم و با دیدن خط خرچنگ قورباغم یه لبخند محو میاد روی لبم ... بازم ورق میزنم

صفحه دوم : امین پاکت را پر از بادان کرد ...

با ارفاق 20 و تو می نویسی حواستو جمع کن عروسک قشنگم

بازم ورق می زنم و بیستامو میشمارم 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10   .... 10 تا 20 پشت سرهم ، ذوق می کنم و یاد قولی که دادی میوفتم یعنی جایزم چی می تونه باشه ؟؟؟؟؟

دوباره ورق می زنم و میشمارم 1 2 3 4 5 6 7 8 9 ... ورق می زنم به امید دهمین 20 ....

پس از خوردن صبحانه ی کامل دنداهایشان را مسواک میزنند ...    

با دیدن نمره 19 اشک توی چشام جمع میشه ...  دوباره باید از اول شروع کنم از یک تا ده ...

ورق میزنم تا می رسم به صفحه ی یکی مونده به آخر ...

بالای صفحه نوشته شده دیکته ی خدافظی چهارشنبه 80/2/19

خط اول : به نام خدایی که انسان را توانا آفرید ...

سطر به سطرش را می خوانم تا میرسم به سطر آخر :

دخترم مرا ترک میکنی ولی چشمان قشنگ ، قیافه ی مهربان و دستان پرتوان و آینده ساز تو را هرگز فراموش نخواهم کرد و پیوسته برای تو و ایران عزیزم دعا خواهم کرد ... موفق باشی ... آموزگار کلاس اولت شریفی

یک آه عمیق می کشم و با خودم می گویم چقدر زود گذشت ....

باز هم به گذشته سفر خواهم کرد ...

نوشته شده در تاریخ 1394/9/24

+ پرانتزنوشت
{این پست گلچین شده از وبلاگ قدیمی }

بهش میگم شما؟؟؟
میگه یه دوست
میگم شماره ی منو از کجا آوردی؟؟؟؟
میگه عشقی شمارتو گرفتم
لابد یه مدت میخواد عشقی باهات چت کنه
عشقی بهت زنگ بزنه
عشقی هزار تا دروغ سرهم کنه و بهت تحویل بده
عشقی بهت عادت کنه
عشقی بهت ابراز علاقه کنه
یه روزم عشقی پا بزاره رو همه ی احساسات و بره
منم خیلی عشقی بلاکش کردم :|
ته ته همه ی این مزاحمت های عشقی همینه و بس
خودتونو درگیر این مزاحم های عشقی نکنید ...

+ پرانتزنوشت
{ آهنگ مورد علاقه }
آهنگ یه مدت از عرفان سلیمی
گوش دهید ...

بعد مدت ها دوباره میری از همون دکه ی نزدیک دانشگاه شارژ می خری
صاحب دکه با دیدنت میگه :
شما همون خانومی نیستی که قبلا هر بار میومد اینجا دو سه تا شارژ پنج تومنی ایرانسل می خرید؟؟؟؟
اون وقت تو در حالی فکرت پر میکشه به سه -چهارسال پیش در جوابش میگی بله
شارژو میگیری و از دکه میای بیرون
اما فکرت هنوز داره تو همون سال ها سیروسفر میکنه
پاییز 91
همون دورانی که گوشیمو ده تومن شارژ میکردم و بسته اینترنت می خریدم
بسته ای که به یک ماه نکشیده تموم میشد
همون زمانی که حسابی غرق شده بودم تو این دنیای مجازی
از وبلاگ گرفته تا نیمباز و ویچت و لاین و.....
کارم شده بود زندگی کردن با یکسری آدمای مجازی...
با یکسری دروغ....
اسم دروغ، عکس دروغ،شخصیت دورغ...
شخصیت هایی که پشت یه نقاب دروغین پنهان شده بودن درست مثل یه دلقک...
همه مثل هم بودن مثل یه جنتلمن یا یه پرنسس اما تک و تنها....
هیچ کی خودش نبود
همه اون چیزی بودن که می خواستن باشن ولی به هر دلیلی نشده بود...
منم مثل خیلیا تو این گروه های جورواجور حضور داشتم  ...
اما یادم بود که نباید تو دنیای مجازی ساده و زودباور باشم
چون آدمای ساده و زودباوریو دیده بودم که به راحتی با احساساتشون بازی شد....
چون اگه ساده میبودم کلاهم پس معرکه بود...
وقتمو صرف سرو کله زدن با آدمایی میکردم که اکثرا خودشون نبودن توی پوسته ی یه شخصیت دیگه خزیده بودن و واسه خودشون حسابی جولون میدادن ...
نمیگم تجربه ی بدی بود
نه... اما دیدم نسبت به آدما تغییر کرد
فهمیدم نمیشه به آدما به راحتی اعتماد کرد
فهمیدم ساده بودن خوبه ولی نه به قیمتی که هر کسی به راحتی بتونه از سادگیت سوء استفاده کنه
فهمیدم تو این جامعه گرگ زیاده....
فهمیدم وضعیت جامعه خراب تر از اون چیزیه که من فکرشو میکردم
اما حالا دیگه این دنیای مجازی واسم اون رنگ و لعاب روزای اولو نداره...

الان دیگه حتی تو گروه های دوستانه هم بیشتر نقش یه تماشاچی رو بازی می کنم....
فکر کنم یکباره هممون خسته شدیم.... 
دوباره چسبیدیم به زندگی واقعی خودمون....
هرسال که بزرگ تر میشم و سال گذشتمو موشکافی می کنم به این می رسم که شاید خیلی از کارا رو نباید انجام میدادم یا خیلی از کارام به نظرم مسخره میاد یا با خودم میگم چقدر بچگی کردم چقد سطحی فکر می کردم ....
این یعنی هر سال رفته رفته دارم بزرگ تر میشم  ... بزرگ تر فکر می کنم ... عمیق تر به مسائل دورواطرافم نگاه می کنم ...
و این خیلی خوبه ...