ناگفته های یک دلقک

تف به این سیاست... هیچ وقت دوس نداشتم راجبِ سیاست بنویسم چون سیاست خیلی کثیفه ، کثیف تر از اون چیزی که فکرشو بکنی، چون وارد شدن توی مسائلِ سیاسی مثل راه رفتن روی لبه ی یه پرتگاه می مونه هر لحظه ممکنه یهو زیرپات خالی بشه و سقوط کنی سقوطی که آینده ی تو رو تباه کنه و همه ی پل های پشت سرتو خراب... اما نشد که راجب این موضوع ننویسم... چون بدجور روی دلم سنگینی می کنه...
امروز قرار بود کلاسمون با استاد الف.ب ساعت 7 تموم بشه اما کلاس ساعت 5 با اشک های تلخ استاد به پایان رسید با شکستن بغض همیشه پنهونش....
در حین درس دادن استاد یکی از دخترای کلاس از استاد پرسید چرا کشور ما با داشتن این همه دانشمند و نخبه هنوزم یه کشور جهان سومه؟؟؟ چرا این همه جوون نخبه باید بیکار بمونن؟؟؟استاد توی همین کلاس چند نفر قراره برن سرکار؟؟؟ همه به خاطر خونه نشین نشدن مطمئنا ارشد می خونن بعد هم شاید دکترا اما آخرش که چی؟؟؟
با همون لبخند همیشگی گفت : می پرسی چرا کشورمون پیشرفت نمی کنه؟؟؟ باشه من جوابشو بهت میدم چون منی که دکترای رشته ی اتوماسیون صنعتی دارم رتبه ی آزمون دکترام 5 شده ، 40 تا مقاله دادم ، چندین مدال طلا گرفتم وقتی توی آزمون استخدامی شرکت کردم فردی رو به جای من قبول کردن که سهمیه ی خانواده ی شهدا داشت... بحث رسید به بعضی از سیاست های غلطی که خیلی از ما داریم چوبشو می خوریم یهو بغض کرد گفت سیاست آینده ی منو تباه کرد و بعد نتونست جلوی اشکاشو بگیره...
دلم نمی خواست استادمونو توی اون وضع ببینم گریه با صورت همیشه خندونش اصلا همخونی نداشت...
وقتی مبنای آزمون استخدامی شده روابط ، شده خانواده شهید بودن وضع کشور میخواد بهتر از این باشه؟؟؟؟
پست های مهم مملکتی به یکسری افرادِ کم سواد و بدون خلاقیت واگذار شده اونوقت جوونای نخبه ی ما بیکارن...
اونوقت میگن چرا ما توی کشورمون فرار مغزها داریم ؟؟؟ خب چرا بمونن؟؟؟به چه امیدی بمونن؟؟؟
مطمئنا کسایی که چندین سال پیش واسه این کشور جونشونو دادن هدفشون دریافت چنین امتیازهایی نبوده... اصلا خانواده ی شهدا حقشونه که یکسری امتیازات داشته باشن ولی امتیاز قبولی در کنکور و استخدامی باعث میشه حق یکسری از افراد که از شایستگی های بالاتری برخوردارن و می تونن خیلی بیشتر برای کشور مفید باشن پایمال بشه ...
تا وقتی که این سیاست های اشتباه توی کشورمون پابرجا باشه هیچ پیشرفتی حاصل نمیشه و ما هم چنان یک کشور جهان سوم خواهیم ماند...

آهای جناب نماینده ای که امشب با استرس سر بر بالین می گذاری و فردا نماینده شدنت را جشن می گیری ...

نگاهی به اطرافت بیانداز ...

اینجا در شهر من زنی با تمام لطافت های زنانه اش روزی طفلانش را در پس مانده های دیگران جستجو می کند ...

بند انگشت رنگین من به منزله ی قرار گرفتن وظایفیست بر روی دوش تو  ...

+ پرانتزنوشت:

1- {هفتم اسفند انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان }

2- {سومین تجربه ی رای دادن دلقک}