ناگفته های یک دلقک

+ پرانتزنوشت
{ آهنگ مورد علاقه }
آهنگ یه مدت از عرفان سلیمی
گوش دهید ...

بعد مدت ها دوباره میری از همون دکه ی نزدیک دانشگاه شارژ می خری
صاحب دکه با دیدنت میگه :
شما همون خانومی نیستی که قبلا هر بار میومد اینجا دو سه تا شارژ پنج تومنی ایرانسل می خرید؟؟؟؟
اون وقت تو در حالی فکرت پر میکشه به سه -چهارسال پیش در جوابش میگی بله
شارژو میگیری و از دکه میای بیرون
اما فکرت هنوز داره تو همون سال ها سیروسفر میکنه
پاییز 91
همون دورانی که گوشیمو ده تومن شارژ میکردم و بسته اینترنت می خریدم
بسته ای که به یک ماه نکشیده تموم میشد
همون زمانی که حسابی غرق شده بودم تو این دنیای مجازی
از وبلاگ گرفته تا نیمباز و ویچت و لاین و.....
کارم شده بود زندگی کردن با یکسری آدمای مجازی...
با یکسری دروغ....
اسم دروغ، عکس دروغ،شخصیت دورغ...
شخصیت هایی که پشت یه نقاب دروغین پنهان شده بودن درست مثل یه دلقک...
همه مثل هم بودن مثل یه جنتلمن یا یه پرنسس اما تک و تنها....
هیچ کی خودش نبود
همه اون چیزی بودن که می خواستن باشن ولی به هر دلیلی نشده بود...
منم مثل خیلیا تو این گروه های جورواجور حضور داشتم  ...
اما یادم بود که نباید تو دنیای مجازی ساده و زودباور باشم
چون آدمای ساده و زودباوریو دیده بودم که به راحتی با احساساتشون بازی شد....
چون اگه ساده میبودم کلاهم پس معرکه بود...
وقتمو صرف سرو کله زدن با آدمایی میکردم که اکثرا خودشون نبودن توی پوسته ی یه شخصیت دیگه خزیده بودن و واسه خودشون حسابی جولون میدادن ...
نمیگم تجربه ی بدی بود
نه... اما دیدم نسبت به آدما تغییر کرد
فهمیدم نمیشه به آدما به راحتی اعتماد کرد
فهمیدم ساده بودن خوبه ولی نه به قیمتی که هر کسی به راحتی بتونه از سادگیت سوء استفاده کنه
فهمیدم تو این جامعه گرگ زیاده....
فهمیدم وضعیت جامعه خراب تر از اون چیزیه که من فکرشو میکردم
اما حالا دیگه این دنیای مجازی واسم اون رنگ و لعاب روزای اولو نداره...

الان دیگه حتی تو گروه های دوستانه هم بیشتر نقش یه تماشاچی رو بازی می کنم....
فکر کنم یکباره هممون خسته شدیم.... 
دوباره چسبیدیم به زندگی واقعی خودمون....
هرسال که بزرگ تر میشم و سال گذشتمو موشکافی می کنم به این می رسم که شاید خیلی از کارا رو نباید انجام میدادم یا خیلی از کارام به نظرم مسخره میاد یا با خودم میگم چقدر بچگی کردم چقد سطحی فکر می کردم ....
این یعنی هر سال رفته رفته دارم بزرگ تر میشم  ... بزرگ تر فکر می کنم ... عمیق تر به مسائل دورواطرافم نگاه می کنم ...
و این خیلی خوبه ...

یکی از عادتام اینه که با هر آهنگی که گوش میدم و یا از تلویزیون پخش میشه هم خونی می کنم
اصلا دست خودم نیست...
حالا این هم خونی کردن با آهنگ تو کوچه ، خیابون یا دانشگاه یجورایی فاجعه است ....
مردم ممکنه با دست نشونت بدن و به بقل دستیشون بگن نگاه کن دیوونه رو خدا شفاش بده....
ولی واسه من اصلا مهم نیست دیگران راجبم چه فکری می کنن من همون کاریو انجام میدم که دوست دارم...
بعضی وقتا حتی آهنگ هایی که دوسشون دارمو می خونم و ضبط می کنم نه اینکه صدام خوب باشه یا اینک خیلی خودشیفته باشم نه.... اتفاقا صدای خوبی هم ندارم ولی اینکارو دوس دارم ....
چندسال پیش که مسافرت رفته بودم و خونه ی یکی فامیلای دور بودیم همون آهنگی که ضبط کرده بودم یهو با صدای بلند پلی شد
خداروشکر کسی نفهمید که این صدای نخراشیده ی منه خخخخ

+ پرانتزنوشت 

{قرعه به نام من افتاد و ارائه ی سیستم عامل به چهارده فروردین موکول شد }

+ آهنگ های پیشنهادی 

- گل و گلدون با صدای سیمین غانم (قدیمی)       

- از تو دلگیرم با صدای محمدرضا هدایتی 

+ گرفته شده توسط دلقک در تاریخ 1394/11/17

منظره ی روبه روی ایستگاه اتوبوس

این هم یک پست هنری
طبیعت، حیوان،انسان در یگ نگاه :)

فوق العاده است ....

               

باشد که ذوق هنری خفته ام بیدار شود ....
قلم به دست گیرم و رها کنم خود را بر روی سفیدی کاغذ.....

خیلی خسته ام...

وقتی صبح یکشنبه با تربیت بدنی شروع بشه معلومه که شب کاملا خسته و بی انرژی میشی پاهام به شدت درد میکنه نه به خاطر تربیت بدنی به خاطر پیاده روی امروز...

هرچی منتظر موندم خبری از اتوبوس نشد کلاسمم داشت دیر میشد واسه همین پیاده راه افتادم سمت دانشگاه ...

اما از نیمه های راه تاکسی گرفتم.... 
فردا میخوام برای ارائه ی درس سیستم عامل داوطلب بشم

خیلی استرس دارم....

 امیدوارم ارائه ی خوبی داشته باشم ....

در حال درس خوندنم :(

+ مثل هر شنبه بعد از کلاس سیستم عامل راهی مرکز کامپیوتر دانشگاه شدم تا برنامه ی استیج رو دانلود کنم
البته صبح به محض بیدار شدن اینستا رو چک کردم تا ببینم که دیشب کی حذف شده...انتظار اینو داشتم که رضا حذف بشه واسه همین زیاد غافلگیر نشدم :)
اما چطور شد که من برنامه ی استیج رو شناختم!!!!؟
امان از دوست ناباب خخخخ
اینقدر دوستم از این برنامه ی ماهواره ای تعریف کرد که منی که توی عمرم هیچ برنامه ای از ماهواره ندیده بودم و مخالف صددرصد ماهواره ام کنجکاو شدم که این برنامه رو ببینم واقعا از نظر کیفیت از برنامه های مشابه ایرانی مثل شبک کوک سر بود و شرکت کننده ها واقعا عالی اجرا می کردن و تیمی کار کردن و کل کل داورا جذابیتشو بیشتر کرده بود ....
من این برنامه رو پسندیدم و در حال حاضر یکی از خلاف های روزای شنبه ی من دیدن استیجه :-/

+ امروز وقتی جناب برادر مدمشو پس گرفت یه لحظه احساس کردم مثل یه دختربچه ای شدم که اسباب بازیشو ازش گرفتن و هر لحظه ممکنه بزنه زیر گریه :-/
من تازه واسه خودم یه مخفیگاه امن پیدا کرده بودم تا از فکر های مزاحم و آزار دهنده ای که گاهی وقتا به ذهنم هجوم میارن در امن باشم اما حالا بدون نت تنها راه ارتباطیم با مخفیگاهم مسدود میشد تو فکر یه راه جدید بودم با یادآوری اینکه امروز نت مفتی دانشگاه رو هم واسه دانلود کردن استیج مصرف کردم بیشتر اعصابم بهم ریخت در بدترین حالت ممکن باید حرفامو توی word می نوشتم و شنبه ی هفته آینده پستشون میکردم ولی یه لحظه با یادآوری اینکه شیش روز تا شنبه مونده دپرس شدم :-/

یکم با مُدمم کلنجکار رفتم چند بار سیم کارتو جابجا کردم باتریشو بیرون آوردم و بدون باتری به کامپیوتر وصلش کردم بعد باتریو داخلش گذاشتم به طرز ناباورانه ای درست شد :-/
خدایا شکرت وگرنه این مدت بدون مُدم غمباد می گرفتم....

  +امروز شنبه اس ولی من نمی دونم چرا فکر کردم امروز عصر کلاس دارم ؟؟؟
حاضر شدم و رفتم دانشگاه...  وارد کلاس شدم و آخر کلاس نشستم سرمو بالا آوردم تا دوروبرمو برانداز کنم اما همه ی چهره ها ناآشنا بودن :-/ !!!
توی کلاس ما پس چیکار میکردن؟؟؟
از نفر جلویی پرسیدم جریان چیه؟؟؟ چرا اومدین داخل کلاس ما؟؟؟
وقتی گفت کلاسِ نرم افزار یکه انگار یه پارچ آب سرد خالی کردن روی سرم ....

من یکشنبه ها کلاس داشتم نه شنبه ها... :-/

گاهی وقتا از درون داغونی حالا به هر دلیلی

احساس میکنی که دیگه از زندگی کردن سیر شدی

دیگه نمی خوای به زندگیت ادامه بدی

میگی واسه من مرگ بهتر از این مدلی زندگی کردنه روزی هزار بار آرزوی مرگ میکنی

پیش خدا ناله و زاری میکنی که راحتت کنه اما یه لحظه فکر کردی بعد رفتنت چی میشه؟؟؟

چی در انتطارته؟؟؟

یه لحظه خودتو بزار توی اون لحظه نمی ترسی؟؟؟
یه شبایی بود که خوابِ مرگ می دیدم البته این مربوط میشه به یک سال پیش ....
توی خواب احساس می کردم روحم داره از بدنم جدا میشه و بعد سقوط می کردم مثل سقوط توی یه چاه عمیق با تموم وجودم باور داشتم که دارم می میرم اون لحظه فقط یه ترس توی وجودم بود ترس از اینکه ممکنه سقوط کنم وسط شعله های آتیش 

می دونستم راهی واسه برگشت ندارم فرصتی برای جبران ندارم می دونستم دیگه واسه طلب بخشش کردن خیلی دیره ...

واسه بخشیده شدن خیلی دیره ...

ولی بازم توی اون لحظه میخواستم که بخشیده بشم ...

توبه می کردم ، با عجز و ناله از خدا میخواستم که بگذره از خطاهام...
شب های دیگه این خواب تکرار میشد حتی بعضی شبا چند بار این خوابِ تکراری و ترسناکو می دیدم دیگه اینقدر این خوابو هر شب به کرات می دیدم که حتی توی خواب متوجه میشدم که دارم دوباره همون خوابو می بینم ولی هرچی تلاش میکردم نمی تونستم از خواب بیدارشم....
شاید این ترس و وحشت یک صدم یا شاید یک هزارام از اون ترس و وحشتی که موقع مرگ به آدم دست میده نباشه ولی واسه من که هر شب می دونستم ممکنه دوباره این کابوس بیاد سراغم و انتظارشو میکشیدم درست به اندازه ی اولین باری که این خوابو دیدم ترسناک بود حالا تویی که میگی مرگ واسم مثل بهشته!!!!

تویی که روزی صدهزار بار آرزوی مرگ میکنی!!! حتی اگه اعتقادی هم به آخرت نداری یه لحظه تصور کن مرگ کنارته یه قدمیته بغلت کرده بازم میخوای بری؟؟؟؟

نمی ترسی از سقوط؟؟؟

نمی ترسی شاید همه چیز اونجوری نباشه که تو تصور میکردی؟؟؟
فقط به اون لحظه فکر کن همین ....

دیشب خوابِ ماهی عید می دیدم شاید به خاطر عکسی که واسه پست دیروز گذاشتم یه همچین خوابی دیدم ، کنجکاو شدم بدونم تعبیر خوابم چی میشه؟؟؟
اینم جواب گوگل به تعبیر خواب بنده :)
" اگر کسی در خواب یک یا چند ماهی درون شیشه یا تنگ آن طور که در مراسم هفت سین نوروز موسوم است به شما بدهد بسیار خوب است چون از جانب او متمتع و بهره مند می شوید و به آرزوهای خود می رسید و چنان چه شما به کسی ماهی بدهید او را کمک و یاری می کنید که به آرزوهایش برسد."
فکر کنم تعبیر خوابم داره درست از آب در میاد چون مامان خیلی وقته که بهم قول خرید یه ماشینو داده و امروز بهم گفت که یکی از دوستاش قصد داره ماشینو بفروشه و اگه بابا راضی بشه احتمال زیاد می خریمش اون طور که مامانم از یه واسطه شنیده بود ماشین خوب و سالمیه هم از نظر ظاهر هم از نظر موتور و مدلش هشتاد و پنجه و به گمونم از فرمون هیدرولیک هم خبری نباشه ولی من به همینم راضیم میخوام دست فرمونم خوب بشه و ترسم بریزه و مهم تر از اون تا حدودی مستقل بشم... از سه سال پیش که گواهینامه گرفتم تا به امروز جرات نکردم پشت ماشین خودمون بشینم چون اگه با ماشین تصادف میکردم باید به مدت چند روز غرغرهای بابامو تحمل میکردم و من قدرت تحملم کمه :-/
صبح از خواب بیدار شدم و داشتم خواب دیشبمو توی ذهنم مرور میکردم خواب دیده بودم که مامانم با یه پلاستیک پر از ماهی قرمز عید خونه اومد و پلاستیکو داد به من که ماهی ها رو بندازم داخل تنگ .... تعداد ماهی ها اونقدر زیاد بود که من مونده بودم چطور همشونو بزارم داخل یه دونه تنگ!!!!  میمردن خب!!!
همچنان در حال آنالیز خواب دیشبم بودم که یهو چشم افتاد به ماهی عیدِ پارسالمون ....به نظرم آبش کدر شده بود....از بالای تنگ بهش نگاه کردم به نظرم نسبت به پارسال بزرگ تر شده بود تا که دستمو آوردم روی آب خودشو رسوند به دستم .... منتظر غذاش بود و مدام دستمو که بالای تنگش حرکت میدادم دنبال میکرد ...این ماهی واقعا حافظه اش چند ثانیه است!!!!؟  من که اینو قبول ندارم به نظرم ماهی ها حتی خیلی باهوشن و حافظه ی خوبی هم دارن این ماهی ما که اینطوری نشون داده موقع غذاش که میشه خودش اعلام میکنه تا میای سمتش میاد روی آب و دهنشو باز و بسته می کنه و غذاشو میخواد :-/
خلاصه آب ماهی عوض کردم و غذاشم دادم و بعد مثل یه دختر خونه مشغول آماده کردن ناهار شدم....
عصر با مامان رفتیم خونه مامآن بزرگ تا خونه شونو به مناسبت عید یه تکونی بدیم  ... به مامانم اعلام کردم که تا یجایی از مسیرو من پشت فرمون میشینم و بعدش شروع کردم به مرور کردن آموخته هام در رانندگی
کلاج سمت چپ، وسطی ترمز، سمت راست گاز
راهنمای سمت راست بالا، راهنمای سمت چپ پایین
سرتقاطع نیم کلاج نیم ترمز
قبل روشن کردن دنده خلاص
....
با اعتماد به نفس پشت ماشین نشستم آیینه ها تنظیم کردم ماشینو روشن کردم... آماده راه افتادن شدم اما یهو ماشین خاموش شد :-/
دوباره روشن کردم بازم تا ماشین راه افتاد خاموش شد تازه متوجه شدم که ترمز دستی رو نخوابونده بودم...
اونم منی که همیشه به مامانم یادآوری میکردم که ترمز دستی رو بخوابونه.....
صحیح و سالم به مقصد رسیدیم البته با کلی صلوات و دعا و حمد و سوره....
خونه ی مامان بزرگ مشغول به کار شدیم مامان بزرگ هم با غلط ادا کردن بعضی از کلمات حسابی ما رو میخندوند مثلا میگفت فرش ها کروچ شده!!!
و ما بعد از کلی فسفر سوزوندن می فهمیدیم که منظور مامان بزرگ چروکه... واقعا که خیلی شیرینن این مامان بزرگا خدا حفطشون کنه....
شب رفتیم خونه ی خاله مهمونی ... منم مثل قحطی زده ها اول وایرلس گوشیمو روشن کردم و هجوم بردم به سمت صفحه ی اینستاگرامم آخه توی خونه به دلیل خرابی مدمم نت به صورت وایرلس ندارم و با مدم قرضی برادر هم فقط میشه به لبتاپ وصل شد امیدوارم مدمم درست بشه دوران قحطی واقعا بده :-/